Een bijzondere vondst op de oever van de Lek bij Lekkerkerk: een dode zee-prik. Dit is een trekvis die leeft in de zee en paart op de rivieren. Dat doen deze beesten slechts eenmaal: na de daad sterven ze. De soort herstelt licht door de kier in de Haringvlietdam.
“Het zijn geen frisse foto’s, maar het is mijn eerste prik”, meldt Ernst Schrijver van ARK Rewilding Nederland. “Het is niet duidelijk of hij al afgepaaid was. Kan ook zijn dat hij op weg naar de paaiplaatst is gesneuveld. Dat zou jammer zijn.” 
Hoewel prikken misschien oppervlakkig op een paling lijken zijn het eigenlijk geen vissen. Hun lichaamsbouw wijkt daarvoor op te veel punten af. Hun beendergestel bestaat uit kraakbeen in plaats van bot en de Petromyzon marinus heeft een buisvormige, kaakloze zuigmond. Hiermee boren ze zich in de huid van vissen of zeezoogdieren om zich te voeden met hun bloed. Ondanks dit dieet wordt de prik, die ook bekend staat als 'lamprei', al sinds achthonderd jaar gebruikt in de traditionele kroningspastei van het Engelse koningshuis. Charles bedankt ervoor.
Tot de afdamming van het Haringvliet kwamen zeeprikken algemeen voor op onze rivieren. De soort ging sterk achteruit toen deze poort tussen zee en rivier op slot ging, in Duitsland stierf hij zelfs enige jaren geheel uit. Nu komt de soort aarzelend weer terug. Waarnemingen blijven zeldzaam: onderwaterfilmer Arthur de Bruin lag dagen in het water in Duitsland te wachten op de zeeprik. Het leverde één shot op.
Om de rivieren weer écht goed toegankelijk te maken voor trekvissen zoals de prik, zalm, elft, aal en steur zou de kier in het Haringvliet veel groter moeten worden. Dan komt er weer getijdewerking in de delta. In de brakwaterzone die daarmee herstelt, kunnen de vissen omschakelen van het leven in de zoute Noordzee naar de zoete Rijn en vice versa. ARK zet zich hiervoor in samen met WNF Nl in het gebiedsprogramma Delta en rivieren.