In de afgelopen jaren plaatsten de organisaties al aangereden dode dieren, zoals damherten en reeën, terug in binnendijkse natuurgebieden van Het Zeeuwse Landschap en Staatsbosbeheer. Daarnaast zorgden ze dat wildlevende runderen en paarden die in het gebied doodgingen, mochten blijven liggen. De kadavers brachten flink wat leven in de brouwerij. Insectenspecialisten ontdekten zeldzame kevers en cameravallen registreerden zelfs een ontsnapte Rüppells gier (lees meer).
Zeezoogdieren als nieuwe stap
Met het plaatsen van aangespoelde vissen en zeezoogdieren, zoals zeehonden en bruinvissen, zetten de organisaties een volgende stap. Eerder gebeurde dit al als proef op de ‘groene stranden’ bij Oranjezon en Neeltje Jan. Volgens Ykelien Damstra (ARK Rewilding Nederland) blijkt uit camerabeelden dat dieren er snel op reageren. Meeuwen, eksters en zelfs raven komen erop af. “We zien ook drieteenstrandlopertjes pikkend naar de insecten rondom de kadavers, terwijl je die normaal gesproken langs de vloedlijn ziet dribbelen. En steenlopers die van het vlees eten! Dat zijn blijkbaar ook aaseters als ze de kans krijgen.” En er kwamen meer dieren af op het leven rond het kadaver. “Witte kwikstaarten die de vliegen en maden wegpikken, een velduil die op het kadaver landt om op de mee-etende muizen te jagen. Er gebeurt ontzettend veel!”
Pepijn Calle (Het Zeeuwse Landschap) vult aan: “Naar de waarde van zeekadavers voor fauna is nog maar weinig onderzoek gedaan, samen met vrijwilligers brengen we deze waarden nu in beeld. Hiervoor gebruiken we wildcamera’s en verzamelen we insecten. De eerste resultaten zijn veelbelovend, we ontdekken voortdurend nieuwe bijzonderheden.” Volgens Jaap van der Hiele (Reddingsteam Zeedieren) zijn de vrijwilligers die zeedieren ruimen blij met het project: “Ze zijn zo enthousiast dat nu al ongeveer negentig procent van de kleine zeezoogdieren in de natuur achterblijft.”
En wat er nu gaat gebeuren bij de dode bruinvis en zeehond in Waterdunen? Calle: “Dat wordt een verrassing! Het neerleggen van kadavers in het schorrengebied is nieuw, waardoor we het nog niet precies weten. Dat is juist het leuke. Dit zijn andere omstandigheden en dat betekent mogelijk andere dieren. Mogelijk gaan krabben hier een grote rol bij de afbraak spelen!”
Natuurlijke stranden
Ook mensen kunnen de dode dieren bekijken. Bij bestaande locaties Oranjezon en Neeltje Jans kijken mensen volgens Damstra hun ogen uit. Vanwege de kadavers én al het andere wat op de groene stranden aanspoelt. “Mensen zijn het totaal niet meer gewend, ikzelf trouwens in Nederland ook niet. Ik ben net in Schotland geweest. Daar liggen dikke lagen aangespoelde wieren op het strand. Bij storm worden die weer meegesleurd de zee in, of er spoelt juist meer aan. In Nederland halen we die wieren er allemaal af om het netjes te maken voor de badgasten. Daar is nog enorm veel te winnen, en op de groene stranden zijn Het Zeeuwse Landschap en partners daar echt al stappen aan het zetten. De kadavers zijn daar een mooi onderdeel van.”
Ook de omgeving reageert positief op de groene stranden. Calle: “De aangesloten partijen zijn ook echt trots op hun groene strand. Het was misschien even wennen, maar nu vertellen paviljoenhouders en strandwachters vol enthousiasme over deze kadavers. De verhalen over de moedervos die ’s avonds komt kijken, en de raaf die alle meeuwen wegjaagt om rustig te kunnen eten, zijn favoriet.”
Volgens Damstra kunnen de kadavers ook een startpunt zijn voor nieuwe duinvorming. “De wind blaast daar zand tegenaan, dat blijft liggen. En omdat daar meer voedingsstoffen in de bodem zitten, groeien er nieuwe planten bij, die op hun beurt nog meer zand vasthouden. Nu zijn het nog kleine hoopjes, maar het is een begin.”
Mineralen in de kringloop
Naast dat allerlei dieren zichtbaar profijt hebben van het kadaver, is er – onzichtbaar voor het blote oog – meer goeds aan de gang. “Een dier zit vol waardevolle stoffen,” legt Damstra uit. “Tijdens hun leven halen ze via voeding mineralen uit hun omgeving. Als ze sterven, geven ze die rijkdom terug. Vleesetende dieren nemen het rechtstreeks op van het kadaver, en worden wellicht daarna zelf weer de maaltijd van een ander dier – bijvoorbeeld een insecteneter. Een ander deel van de mineralen wordt opgenomen in de bodem, en worden onderdeel van de planten die daar weer opkomen – en belanden zo in de magen van grazers.” Als voorbeeld noemt ze de kalk die in botten zit. Dat is een essentieel mineraal voor eierschalen en stevige botten. Vossen slepen de botten van kadavers de duinen in, waardoor ze kalk natuurlijk verspreiden in dit gebied waar al langere tijd een tekort is. Damstra: “Als we kadavers weghalen, nemen we ook al die mineralen mee. Dat is zonde – je haalt letterlijk leven weg uit het gebied.”
Volgens haar is het belangrijk dat niet alleen het zichtbare leven rond de kadavers aandacht krijgt, maar juist ook het onzichtbare belang van de mineralenkringloop. “Dat onzichtbare verhaal moet meer bekend worden. Dood is niet het einde, maar een cruciale schakel in de kringloop van het leven.”
Kadaverkijken
Wil je zelf een kijkje nemen bij het leven in, op en rond de kadavers? De dode bruinvis en zeehond zijn te zien vanuit Vogelkijkhut Koekeloere bij Waterdunen. Parkeren kan bij de grote parkeerplaats Waterdunen, Walendijk 2-4 in Breskens. Bij Oranjezon en Neeltje Jans kun je dichter bij de kadavers komen die op het strand liggen.
Dood doet leven Zeeland
Dood doet leven Zeeland wordt gefinancierd door Provincie Zeeland. De betrokken partners zijn Het Zeeuwse Landschap, Staatsbosbeheer, IVN Oosterschelde, Bureau APIS, Reddingsteam Zeedieren en ARK Rewilding Nederland.
